Prawdziwa przyjaźń to nie tylko cenny skarb, ale również ciągła odpowiedzialność. Nie jest to tylko dawanie, ale również korzystanie i rozumienie.
Przyjaciół nie możemy wybierać. Przyjaźń jest darem, który trafia nam się zupełnie przypadkiem. Ale gdy już mamy przyjaciela, powinniśmy go szanować, bo jest to dar od losu.
Prawdziwe przyjaźnie są jak wieczne diamenty; są wieczne i trwałe jako skały. Są cenne, rzadkie, a gdy giną, są niezastąpione.
Przyjaźń. To nie tylko słowo, lecz emocje, uczucia, zrozumienie, troska, lojalność. To coś więcej niż obecność, to nieobecność, która nadal czuje się obok. To cisza, która nie jest niewygodna. To uznanie: 'Bez względu na to, co się stanie, jesteś moim przyjacielem.'
Jak może się z nim zadawać, skoro stale odmawia robienia z siebie durnia dla jej rozrywki?
Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy przychodzą do nas, gdy reszta świata odchodzi. Dzielą się z nami radością, lecz przede wszystkim smutkiem. Ich obecność pomaga nam przetrwać najtrudniejsze chwile. Prawdziwa przyjaźń nie polega na byciu nierozłącznym, ale na to, że możemy być oddzielni i nic się nie zmieni.
Często idziemy przez życie obok siebie, ale nie razem. Przyjaciel to ten, kto prowadzi cię za rękę i dotyka twojego serca.
Dobrą rzeczą jest mieć przyjaciół. Złą, potrzebować ich.
Braterstwo ludom dam, gdy łzy osuszę,Bo wiem, co własność ma - co ścierpieć muszę.
Pewnego przyjaciela poznaje się w niepewnym położeniu.
