Przyjaźń to jedna z najpiękniejszych cnót człowieka. To ona dodaje skrzydeł, pomaga się podnieść po upadku, zawsze służy pomocą i dobrym słowem. Przyjaźń to coś więcej niż znajomość, to więź serc.
Prawdziwy przyjaciel jest kimś, kto wierzy w Ciebie, kiedy ty przestajesz wierzyć w samego siebie.
Czym dla ptaka są skrzydła, tym dla człowieka jest przyjaźń: unosi go ponad proch ziemi.
Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, nie zdajesz sobie sprawy ze swojej wartości dopóki je nie stracisz.
Potrzeba wielu lat, by odnaleźć
przyjaciela, wystarczy chwila, by go stracić.
Między przyjaciółmi wszystko wspólne być powinno.
Prawdziwym przyjacielem jest ten, kto jest przy tobie, gdyby był lepszy, byłby gdzie indziej. Przyjaźń to coś, co pomaga ci wstać, kiedy nic innego nie pomaga.
Przyjaciel to ktoś, kto zna melodię twojego serca i jest w stanie zagrać ją na nowo, gdy ty o niej zapomniałeś.
Przyjaciel to ten, kto zna cię takim, jakim jesteś, rozumie, tam gdzie popełniłeś błędy, pomaga dźwignąć się z nich, a bez zmrużenia oka, zawdzięczasz mu swoje szczęście.
Przyjaciele. To dziwne słowo. Znaczące tak dużo, a nawet jednocześnie tak niewiele. To wszystko zależy od kontekstu. To więcej niż słowo. To sprzymierzeniec, partner, kompan do wszystkiego. To ktoś, kto jest zawsze tam gdzie Ty, nawet kiedy nie jest.
