Przyjazień to nie tylko odkrywanie wspólnych zainteresowań, to także razem dostrzegać i podziwiać to samo w innych.
Czy prawdziwa przyjaźń to taka, która trwa wiecznie? Może prawdziwa przyjaźń to jest ta, która nie umiera, nawet jeżeli od umiera z nas. Wszystko co ciepłe, bliskie i miłe z czasem się kończy. Sednem jest przetrwać z tą myślą. Na śmierć patrzyć trzeba z optymizmem, bo może to jest początek czegoś nowego.
Wspaniałe jest obcowanie z przyjacielem, nie mówić o niczym i przechodzić przez cały dzień, nie mówiąc prostej rzeczy, a czując, że jest to najpiękniejszy z dni.
Ten zasługuje na miano silnego człowieka,kto umiał z wroga uczynić przyjaciela.
Przyjaźń to coś więcej niż zdolność dzielenia się radościami i smutkami; to postawa zrozumienia, akceptacji, budowania relacji mimo różnic i trudności. Przyjaźń to coś tak wyjątkowego, że niełatwo jest to wyrazić słowami - to rodzaj miłości bezwarunkowej.
Większość ludzi chciałaby mieć takich przyjaciół,jakimi sami nie umieją być.
Przyjaźń polega na tym, że jeden zapomina, co pożyczył, a drugi nie pamięta, co pożyczył.
Prawdziwy przyjaciel to ktoś, kto wchodzi, gdy reszta świata wychodzi.
Przygnębienie nie jest stanem, w którym chciałbyś zostać zauważony. Ale prawda jest taka, że kiedy jesteś prawdziwym przyjacielem, zauważysz to, kiedy nikt inny nie zauważy.
Są ludzie, z którymi tracisz czas i ludzie, z którymi tracisz poczucie czasu. To tylko kwestia wyboru.
