Przyjaciół wcale nie poznaje się w biedzie. Przyjaciół poznaje się po tym, jak znoszą twoje szczęście.
Przyjaźń jest wzajemną zależnością, która opiera się na wzajemnej niezależności.
Nie mierzy się przyjaźni liczbą spotkań, lecz stopniem zrozumienia, lojalności i duchowej jedności. Prawdziwy przyjaciel nie jest tym, który jest z tobą, gdy jest ci dobrze, ale tym, który jest z tobą, gdy jest ci źle.
Niemożliwością jest, by przyjaciele doceniali nas bardziej, niż my ich, ponieważ od czasu i uporu zależy moc przyjaźni, a upór i cierpliwość są znów obdarzone możliwością wspólnego wzrastania.
Przyjaciel - jedna dusza w dwóch ciałach.
Przyjaźń polega na tym, że nie musimy nic mówić, wystarczy być, po prostu i to jest już coś. Niezależnie co byśmy robili, nawet najbardziej banalne czynności staja się ciekawe, bo są wykonane z przyjacielem.
Przyjaciół wybierasz sobie sam. Prawdziwych przyjaciół wybiera czas.
Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by kogoś nieustannie obdarowywać i obciążać go długiem wdzięczności. Prawdziwa przyjaźń polega na tym, żeby być blisko, kiedy jest najgorzej, to znaczy kiedy dług już dosiągnął wierzchołka i kiedy nie ma już z czego spłacać.
Ten jest dobrym przyjacielem,kto mówi dobrze o nas za naszymi plecami.
Między przyjaciółmi szczęście koła fortuny winno być wspólne.
