Każde drzewo ma swego robaka.

 Miła do róży ścieżka, choć za cierniami mieszka.

 Co po umieniu, gdy czarno w sumieniu.

 Nie bądź pstry, kiedyś nie wyżeł.

 Kiedy w głowę zajdzie, to i za piecem znajdzie.

 Kiedy słowik śpiewa, to i człowiek ucha nadstawi.

 Kto wstąpił nogą w piekło, musi brnąć po uszy.

 Kto zrozumiał, niech korzysta.

 Wszystko zabiera znacznie więcej czasu, niż by się wydawało.

 Nie dziedziczymy ziemi po naszych ojcach, my ją pożyczamy od naszych dzieci.

 Z upływem czasu nawet najcierpliwszy osioł odczuje, jak ciężar piłuje mu grzbiet.