Gruba ryba dnem chodzi.

 Co kto zasiał, to sprząta. Kto kopał dół – wpadał do niego. Czas pokazuje prawdę, mówi: „Oto twój przyjaciel”.

 Mucha nie wpada do ust, które milczą.

 Gość jest najpierw jak złoto, potem – jak srebro, w końcu ciąży jak żelazo.

 Wstąpił do piekła,po drodze mu było.

 I święci w niebie krzywią się na siebie.

 Głowa ledwo do czapki, wcale nie do kołpaka.

 Wrona tylko dlatego leci do lasu, że las do niej nie przyleci.

 Zalicz się do przyjaciół wroga, od którego jesteś słabszy.

 Czas wszystko zrobi – bo ma czas.

 Głupich nie sieją, sami się rodzą.