I święty straciłby cierpliwość.

 Lepiej urodzić się szczęśliwym, niż rozumnym.

 Wilk morduje dla strawy, człowiek dla zabawy.

 Grzech ciemności szuka.

 Od jednego pocałunku kobieta się nie zepsuje

 Ciężkie czasy, obyczaje, nikt nie wesprze, każdy łaje.

 Dobry taki gość, który zębów nie ma.

 Na swym szczęściu żaden nie przestaje.

 Droga do prawdy wiedzie przez błędy.

 Gość jest najpierw jak złoto, potem – jak srebro, w końcu ciąży jak żelazo.

 Rozpieszczając dziecko, gotujesz zmartwienia jego matce.