Garb szpeci człowieka, ale zdobi ...
Garb szpeci człowieka, ale zdobi wielbłąda.
Słowa niewypowiedziane są kwiatem ciszy.
U końca cierpliwości wyje wściekłość.
Nie na każdym drzewie siadają cietrzewie.
Szkoda mydła na oślą głowę.
Ziarno ze swym zjadaczem, człowiek ze swoim zabójcą – żyją blisko,
U Polaków zapał słomiany.
Jaka rada, tacy rajcy.
Jak wychowujesz dziecko, tak też ono rośnie.
Kto o jutrze pamięta, temu dziś nie brakuje.
Kto nie zna miary w jedzeniu, noc spędza na wymiotowaniu.