Nieszczęścia w parze chodzą.

 Dzięki soli chwali się pieprz.

 Kto się wszędzie czuje jak w domu, nigdzie nie jest u siebie.

 Nie ciąży obrok koniowi.

 Kto narzeka na los, ten nie ma siły: kto siłą ducha sprzeciwia się mu, ten go pokonuje.

 Na tym świecie jednego leczą, a drugiemu dzwonią.

 Nie ma tak wysokiej góry, jakiej by chmara nie mogła przykryć, i nie ma takiego męża, którego by kobieta nie mogła obejść.

 Niech każdy radzi, a nikt nie zdradzi.

 Kto ma woły, ma pełne stodoły.

 U pięknego konia ma być: głowa jak u panny, pierś jak u wdowy, nóżka jak u dziecięcia.

 Po księdzu i juryście diabeł bierze oczywiście.