Z chmielowej sztuki mądrzy nieuki.

 Gdy troska swędzi, gorzałka kłopoty rozpędzi.

 Kiedy rawskie obrodzi, całą Polskę ogłodzi.

 Lepszy jeden zagon pod Proszowicami aniżeli wielkie pole przy Olkuszu.

 Nie każdy kot łowny.

 Ten się śmieje ostatni, kto ma ryby w matni.

 Każdy o sobie, a Bóg o wszystkich.

 Kędy wioska, tam i woda: kowal, pijak i gospoda.

 Człowiek uczy się przez całe życie, a mądry nawet nie wie, kiedy zdobywał wiedzę, bo dla niego proces nauki i zdobywania wiedzy jak codzienne oddychanie.

 Bardzo mały człowiek może rzucać bardzo duży cień.

 Głupia rozmowa niewarta słowa.