Rozkosz biedy nabawia.

 Nie jeden dzień ciepły czyni wiosnę po zimie.

 Bywa, przeciwnie, zwiszczą bieguny, lecz przysłowie zna drogę łatwiejszą: nie szukaj końca świata i granic, bo cię zmiękną nogi z mej opowieści.

 Wlazł na gruszkę, rwał pietruszkę, cebula leciała.

 Dobry człowiek, ale Mazur.

 Dobroć pełza tam, gdzie nie może iść.

 Wierz, ale wiedz komu.

 Zawzięty jak Żyd w tańcu.

 Gniewa kruka czarna wrona, a sam czarny jak i ona.

 Wszystko głupstwo w porównaniu z wiecznością.

 I uprawne pole, i usta nie zawsze ofiarowują pożywienie.