Kto ziemię w adwencie pruje, ...
Kto ziemię w adwencie pruje, ta mu trzy lata choruje.
Darował, potem płakał i żałował.
Szczęśliwy w żywocie, kto dąży ku cnocie.
W zaciśniętej pięści wszystkie palce są równe.
Nie masz góry bez doliny.
Przegra słońce, zanim wzejdzie.
Małe jest piękne.
Nie działaj bez serca, które Bóg powołał do istnienia.
Honor nie kapota, nie zmyjesz zeń błota.
Kto róże zrywa, skaleczeń bywa.
Kto dwa zające goni, żadnego nie uchwyci.