Kogo szczęście chce zgubić, rozum ...
Kogo szczęście chce zgubić, rozum mu odbiera.
Jaka robota, taka zapłata.
Z nieba nic samo nie spadnie.
Nie ma takiego złego, co by na dobre nie wyszło, bo kiedy ze strachu wilk rakiem chodzi, to dobrze go łatwo i miło schodzi.
Gdzie praca, pilność na straży, tam się bieda wejść nie waży.
Na bezludziu i pop człowiek.
Co kraj swój obyczaj, a co prawda to prawda, w całej swej złożoności, między Ludem niezmienna
Kiedyś nie ksiądz, nie wkładaj sutanny.
I wilk syty, i owca cała.
Życie jest krótkie, ale uśmiech to trud jednej tylko sekundy.
Już po karnawale, czas na gorzkie żale.