Człowiek do śmierci się uczy, ...
Człowiek do śmierci się uczy, a głupim umiera.
Udostępnij:
Inspiracje:
Nie każdy kot łowny.
Kto nadzieją żyje, ten z głodu umiera.
Stosy - światła pozycyjne epoki.
Myśli o Bogu, a śpi jak świnia w barłogu.
Nie działaj bez serca, które Bóg powołał do istnienia.
We wsi urzędnik zażywa, pan o niej tylko słychywa.
Lepsza zwłoka bez szkody, niż pośpiech ze stratą.
Gość jest najpierw jak złoto, potem – jak srebro, w końcu ciąży jak żelazo.
Kto cierpliwy, ten będzie miał co chciał, bo cierpliwość to matka mądrości, a niewiele jest tego, czego by cierpliwość nie zdołała zdobyć.
Jak wilk niegłodny, to się i krowie ogonem kłania.