Co ołtarz, to ofiara.

 Gdzie dziatki, tam smród; gdzie pszczoły, tam miód.

 Szybko dane – potem żałowane.

 Za szczęściem wszystko idzie.

 Poznać łatwo w starości, jaki kto był w młodości.

 Przy domu psy szczekają, w kniei zaś grają.

 Kto dziecko chwali, ten matkę po sercu głaszcze.

 U końca cierpliwości wyje wściekłość.

 Ryby, raki i dzieci głosu nie mają.

 Źle zaczęte źle się kończy

 Żaden człowiek nie jest tak głupi jak cała ludzkość wzięta razem. Powiedzenie to, jak nijaka wieś, nie ma swojego pana, a więc niech nikt nie bierze do siebie.