Gdy Wielki Piątek ponury, Wielkanoc ...

 Łatwe nagany i łatwe pochwały już niejednego człeka zmarnowały.

 Nie pomoże ziele, jak siły niewiele.

 Siwy włos rzekł: „Przyszedłem i nie odejdę już”.

 Nie odpychaj pirogi, która przewiozła cię na drugi brzeg.

 Siej owies w błoto, będzie jak złoto.

 Pomóż sobie, a niebo tobie pomoże.

 Mądrzy nie płaczą ani nad żyjącymi, ani nad zmarłymi.

 Wielkie obietnice, wielkie oszukanie.

 Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Przeminie urok złotych jasności, a przyjdzie zieleń młodości. Przez próby i cierpienia dosięgniemy prawdy.

 Co kto zasiał, to sprząta. Kto kopał dół – wpadał do niego. Czas pokazuje prawdę, mówi: „Oto twój przyjaciel”.