Najlepszym lekarstwem dla człowieka jest drugi człowiek.

 Kiedy luty, obuj buty.

 Nawet najczarniejsza chmura ma srebrne brzegi.

 Głód i tańca nauczy.

 Nie ma nic gorszego nad sąsiada złego.

 Wołu bierze się za rogi, człowieka za słowo.

 Brzucha słowami się nie nakarmi.

 Czemu sprostać rada nie może, fortuna skojarzy.

 Potrzebie ustawy ustępują.

 W Łebie byłoby jak w niebie,gdyby Łebianie duszę mieli.

 Nie pomoże mu kazanie, kto pracować nie chce.