Koń, któremu ufano, zrzucił jeźdźca przez łeb.

 Kto siedzi na respekcie, tego i chleb dławi.

 Gdy zbyt pełno w czarce – łatwo o przelanie.

 Rozkosz biedy nabawia.

 Kto nie pracuje, ten nie je.

 Pokora jest matką cnoty.

 Strzeż słomy, gdy ogień drzemie.

 Nie szydź z Boga, żebyć święci kijem nie doprali.

 Węża po zrzuconej poznasz skorupie.

 I o szkapę trudno, gdy jechać za cnotą.

 Wsie chłopami stoją, nie panami.