Lepiej jest powodować dary, niż dawać samemu.

 Jest taka staropolska zasada, przysłowie dość znane, które mówi, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.

 Jakie życie, taki los; jaka pieczeń, taki sos.

 Zacny to szafir przy błyszczącym złocie,gdy sprawiedliwość zostawa przy cnocie.

 Bóg daje nam pokarm, ale go już nie gotuje.

 Rozum jest lepszy nad bogactwo.

 Chwila śmiechu, rok płaczu.

 Po smutku radość następuje.

 Deszcz i dziecko darzy się nieszczerą pochwałą.

 Tam ciepło, gdzie pieką.

 Nawet najmniejsza kałuża odbija niebo.