O sercu mówi się po śmierci skromnego człowieka; po śmierci ...
O sercu mówi się po śmierci skromnego człowieka;
po śmierci króla jest mowa o pałacu.
Mały człowiek może mieć wielką duszę.
Ma diabeł dosyć cukru i grzech czyni słodki.
Nie ma co siać, kiedy czas niedogodny, nie ma co kosić, kiedy zboże niezdrowe. Wszystko ma swój czas, a za cierpliwością i ciężką pracą idą obfite plony.
Co ciało lubi, to duszę gubi.
Bieda i nadzieja to matka i córka. Jak długo pamięta się o tej drugiej, zapomina się o pierwszej.
Kiedy spaść, to z dobrego konia.
W każdym żarcie połowa prawdy.
Kto mądrego udaje, ten się głupim staje.
Prawda nie potrzebuje wielu słów kłamstwu zawsze ich za mało.
Co komu smakuje, tym się nie otruje.