Jak trwoga to do Boga.
Potrzeba prawo łamie.
Co ołtarz, to ofiara.
U złego bartnika i miód gorzki.
Komu szczęście sprzyja, tego bieda mija.
Zły to ptak, co własne gniazdo kala.
Staropolska jest to cnota:nikomu nie zamknąć wrota.
Dzieci i długi rosną, jak grzyby po deszczu.
Zaproś sytego, wyproś nienasyconego.
Klątwa ludom, co swoje mordują proroki.
