W listopadzie goło w sadzie.
Głód jest mistrzem sztuki.
Stary wróbel wie o wszystkich dziurach w strzesze.
Zawsze gotowy lud do obmowy.
Częstokroć błądzi, kto z pozoru sądzi.
Mnisi, gdy się zejdą, mówią o kaplicach, kowale o kleszczach, krawcy o nożycach.
Jak w głowie, tak na głowie.
Co kto zasiał, to sprząta. Kto kopał dół – wpadał do niego. Czas pokazuje prawdę, mówi: „Oto twój przyjaciel”.
Mądry Polak po szkodzie. Kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada. Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść.
Do czasu wilk owce dusi.
