Jak we wrześniu krety kopią po nizinach, będzie wietrzna, ale lekka zima.
Ten, kto ma wilka i lisa sąsiada, nie zawsze z czasem sypia i dojada.
Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo choćby nóż w plecy, to zawsze od przodu czysto.
Strach wszystko powiększa.
Po śmierci zostaje z ducha wiatr, a z ciała – błoto.
Czasem trzeba nosić okulary, żeby nie zobaczyć pewnych rzeczy, a niekiedy trzeba je zdjąć, żeby dostrzec to, co naprawdę ważne.
Co się w lecie zarobi, tym się w zimie żyje.
Każdy sobie rzepkę skrobie.
Kiedy grzmi na lód, będzie głód.
Nie to robak, co my go jemy, ale ten, co nas będzie jadł.
