Ludzie, chociaż nie dożyją nawet stu lat, to jednak stwarzają sobie troski na całe tysiąclecia.
Życie jest kwarantanną dla raju.
Nie ucz młynarza, jak ma mielić mąkę, bo Ci usypie, że we własnych oczach nie będziesz mógł się zobaczyć.
Późne dzieci są wczesnymi sierotami.
Przymuszony pacierz Panu Bogu niemiły.
Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal; co nagle to po diable; nie chwal dnia przed zachodem słońca; darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda.
Wszystko utraciwszy, sławy dochowaj.
Sowa huczy, choć jej nikt nie uczy.
Jak mam ręką dotknąć życia, skoro drugą dotykam wieczności?
Grzech zmazuje skrucha, obelgę – grzywna.
