Każdy wilk szarą sierść ma.
Z każdego miejsca jednako do nieba.
Była droga – poszedł przez las; miał muła – poszedł piechotą.
Kto brzuch naładuje, językiem go szermuje.
Na tym sobie księża szkodzą, i że jawne dziwy płodzą.
Zima starym dokucza,a młodych naucza.
Pokuta późna często próżna.
Gdy Trzej Królowie szarugą częstują, w Zielone Świątki słotę przewidują.
Nie od dziś wiadomo, że kiedy szewc zna się na swojej robocie, ćwieki trzymają mocno. A kiedy każdy trzyma się swojego fachu, świat kręci się jak należy.
Dobroć pełza tam, gdzie nie może iść.
