Memento mori, stojące u podstaw starożytnego stoicyzmu, jest przypomnieniem o ludzkiej śmiertelności i zachętą do życia tutaj i teraz, świadomie wykorzystując każdą chwilę.
Ab ovo usque ad malaod jajka do jabłek;od początku do końca.
Ab Iove principium(początek od Jowisza)zaczynać od osoby lub sprawy najważniejszej.
Aeque enim omni rerum venit occasio, plus minusve moventibus circumstantiis: neque ulla est res humana, quaeattrahat sibi fortunam una perpetuam.
Amat victoria curam, non fortuna domus – zwycięstwo lubi starania, nie fortuna do domu. Ex nihilo nihil fit. – Nic nie powstaje z niczego. Nil sine magno vita labore dedit mortalibus. – Życie bez wielkiego trudu nie dało śmiertelniczym niczego.
Damnat quod non intelliguntpotępiają to, czego nie rozumieją.
Sic itur ad astratak się idzie do gwiazd.
Finis coronat opus - Koniec zwieńcza dzieło. Coś, co dobrze się kończy, nie jest zły początek. Dobrze dobrana końcówka daje pełen sens temu, co było przed nią.
Sit tibi terra levisniech ci ziemia lekką będzie.
Ave atque vale, omnium rerum vicissitudo. Memento mori - utinam ne memoria nostri periret, post mortem.
