Radość z życia, coś czego często brakuje ludziom.

 I szukamy powodów, by się odezwać, marnujemy cenne chwile.
A już moglibyśmy siedzieć obok siebie.

 I w tym momencie mojego życia wiem, że trzeba się nauczyć odchodzić. Nie tylko od ludzi. Szanuj się na tyle, by odejść od wszystkiego, co Ci nie służy, co Cię nie rozwija i co nie daje Ci szczęścia. Czasem po to, by kolejny raz dostać po mordzie, a czasem po to, by znaleźć na ziemi swoje małe niebo.

 Koniec przychodzi nieoczekiwanie.
Wydaje ci się, że panujesz nad sytuacją.
I że to ty decydujesz, kiedy jest już po
wszystkim. A potem wszystko nagle się
rozłazi i uświadamiasz sobie, że nad
niczym nie panujesz.

 Pozwól odejść ze swojego życia tym, którzy nie doceniają ile dla nich robisz.

 Daj jej to, czego chce, a może wkrótce przestanie tego pragnąć. Rozumiesz?

 Chciałam pić z umiarem, ale umiar nie chciał pić ze mną.

 Dla innych jesteś zwykłem człowiekiem, którego mija się na ulicy. Dla mnie jesteś miłością, radością, całym moim światem i nadzieją na lepsze jutro.

 Nie pokonujcie oceanów dla ludzi, którzy nie przeskoczyliby dla was kałuży.

 Nie zdajemy sobie sprawy z piękna życia, dopóki nie spotkamy drugiej osoby. Chociaż ziemia jest pełna nieba, dopiero kiedy dzielimy je z innymi, zauważamy jak są wyjątkowe.

 Człowiek jest wielki nie przez to co posiada, lecz przez to kim jest; nie przez to co ma, ale przez to, czego sobie wyrzekł.