A bad woman is a sort of woman a man ...

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Nic tak nie niszczy człowieka od środka, jak udawanie, że wszystko jest dobrze.

 Czasem dzień jest zły tylko dlatego, że Cię w nim nie ma.

 Są takie osoby, o których wiesz, po prostu masz
przeczucie, że zostaną z Tobą na zawsze. Czasem
znikają na jakiś czas, ale więź pozostaje i wraca się
do siebie, jakby nigdy nic się nie zdarzyło, jakby
czas stanął w miejscu. Zaczynasz rozmawiać i
czujesz, jakbyście się widzieli wczoraj.

 Nie wahaj się wrócić do miejsc, które kochasz. Te oczekują, właśnie jak Ty, żeby coś, co jeszcze nie jest skończone, miało szansę znów zacząć od nowa.

 Są ludzie, z którymi od pierwszej chwili znajdujesz wspólny język. A potem bez względu na upływ czasu, dzielące was kilometry albo dni milczenia wystarczy, jedno spojrzenie i znów rozumiecie się bez słów.

 Czasem trzeba zmarnować czas na niewłaściwą osobę by dostrzec ogromne znaczenie drugiej.

 Nie po to, aby nawzajem na siebie patrzeć, ludzi stworzyła natura, lecz po to, aby razem w jednym kierunku spoglądać.

 To czego doświadczamy, kiedy kochamy, to może najważniejsza nasza doświadczenie. Najwyższa prawda jest jej prawdą, ta prawda 'mieści się' w naszym najgłębszym ja.

 Człowiek jest w stanie przyzwyczaić się do wielu rzeczy, ale nigdy nie przyzwyczai się do samotności...