Myślę, że ci najsmutniejsi ludzie zawsze najbardziej starają się rozweselać innych. Bo wiedzą jak to jest gdy czujesz się kompletnie bezwartościowy. I nie chcą by nikt inny czuł się podobnie.
W życiu jest tak, że czasami musisz się zderzyć ze ścianą. Musisz nabić sobie potwornego guza. I wtedy ktoś, prawdopodobnie, jebnie cię jeszcze prosto w brzuch. Wówczas sobie przypomnisz, jak fantastycznie jest mieć płuca. Jak cudowny jest każdy bezproblemowy oddech. Jak cudowny jest krzyk. A później? Później musisz wstać, oprzytomnieć i rozwalić tę ścianę, albo ją obejść. Wstań, więc. Ja próbuję.
Kredyt zaufania to pożyczka od serca. Nigdy nie udzielaj go ponownie tej samej osobie.
Pokora nie jest słabością, lecz wielkością; nie jest małością, lecz wysokością; nie jest obniżeniem, lecz podniesieniem; nie jest uległością, lecz panowaniem nad sobą; nie jest tchórzostwem, lecz męstwem; nie jest nicością, lecz pełnią.
Gdy jesteś nieobecny, ludzie dużo mocniej zaczynają zdawać sobie z Ciebie sprawę.
Próbujemy poprawić życie innym, a sami nie ogarniamy własnego.
Kiedy marzenia mamy silne, nie ma takiej przeszkody, której byśmy nie pokonali. To, co dziś wydaje nam się niemożliwe, jutro stanie się naszą rzeczywistością.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Samotność to najgorszy rodzaj umierania,
bez fizycznego bólu, długotrwały, perfekcyjnie wyniszczający.
Będzie dobrze. Teraz będzie najtrudniej, a potem będzie już dobrze.
Nie wykluczam Boga, ale - z całym szacunkiem - wypisuje się z tego układu.
