Są ludzie, z którymi od pierwszej chwili znajdujesz wspólny język. A potem bez względu na upływ czasu, dzielące was kilometry albo dni milczenia wystarczy, jedno spojrzenie i znów rozumiecie się bez słów.
Człowieka można ocenić na podstawie tego, co dla niego jest powodem do dumy. Kto dumni jest z tego, że jest kimś, ten jest nikim. Kto zaś dumni jest z tego, że robi coś, ten jest kimś.
Wszechświat jest nie tylko dziwniejszy, niż sobie wyobrażamy. Wszechświat jest dziwniejszy, niż potrafimy sobie wyobrazić.
Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się
zdecydować, czego chcesz się trzymać. Musisz
wiedzieć, co trwa, a co przeminęło. I czasami
ustalić, czego nigdy nie było. I musisz sobie
pewne rzeczy odpuścić.
Wobec pewnych spraw człowiek zawsze zostaje sam.
Człowiek nie winien zasłaniać prawdy, ani braku sił swoich. Więc niechaj kroczysz przez chwile oraz lata, z głową wyniesioną, z dumą niewzruszoną. Nie lękając się tego, co nieznane, niezbitym staniesz wobec każdej szansy i pomimo ciosów fatum nie ugłaskasz swego buntu.
Czasem trzeba zmarnować czas
na niewłaściwą osobę, by dostrzec ogromne znaczenie drugiej.
Będzie dobrze. Teraz będzie najtrudniej, a potem będzie już dobrze.
Życie nie jest problemem do rozwiązania, ale rzeczywistością do doświadczenia. Co z tego, że doświadczasz bólu, skoro przez to zrozumiesz jak cenna jest radość.
Tylko człowiek który ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może wyrazi się On czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał. Reasumując - Zrań mnie prawdą ale nigdy nie pocieszaj mnie kłamstwem.
Nie przejmuj się tym, co pomyślą o tobie ludzie, oni
za ciebie życia nie przeżyją...
