Niektórzy po prostu są na chwilę. Może i najważniejszą w życiu. Może tą jedyną, do której będzie wracać się przez lata, nawet gdy pozostawione spojrzenie doszczętnie wyblaknie. Ci, którym zawdzięcza się choć jeden wers, są pomimo. Trzeba tylko iść dalej. Po inne spojrzenia. Po inne chwile. Po nowy początek. By nie zatracić w sobie chęci do czegoś, dzięki czemu jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.
Dojrzałam, kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że nie każda sytuacja wymaga reakcji. Czasem musisz zostawić ludzi robiących ten cały syf dookoła siebie.
A co się działo w jej duszy? To, co w dzień ostateczny dziać się będzie ze światem naszym, a czego słowa nie opiszą.
Spokój jest największym przejawem siły.
Próbujemy poprawić życie innym, a sami nie ogarniamy własnego.
Najważniejsze jest, byśmy, zamiast czekać na to, aż los do nas uśmiechnie się szeroko, sami zaczęli to robić na co dzień. Najpierw dla siebie, a potem dla innych. Jedno jest pewne - życie jest zbyt krótkie, aby na coś takiego czekać.
Życie nie jest problemem do rozwiązania, ale rzeczywistością do doświadczenia.
Może nie jestem czyimś pierwszym wyborem, ale jestem dobrym wyborem. Może nie jestem bogata, ale jestem cenna. Nie pretenduję do bycia kimś kim nie jestem, ponieważ jestem dobra w byciu sobą. Nie zawsze jestem dumna z rzeczy które zrobiłam w przeszłości, ale jestem dumna z tego kim jestem dzisiaj.
Tyle miałabym Ci do powiedzenia, gdybym tylko wiedziała, że chcesz słuchać.
Kiedy po pół roku po powrocie Teresa umarła, chciałam oddać swoją pamięć, ale komu.
Problem jest problemem tylko
wówczas, gdy myślisz, że nim jest.
