Poruszająca powieść wydana w 2012 roku autorstwa Barbary Kosmowskiej pod tytułem „Dziewczynka z parku” to historia o stracie i cierpieniu, o wspomnieniach, które wyrządzają ból, ale są również pięknym elementem naszego świata, który trzyma przy życiu tych, którzy odeszli.
Dziewczynka z parku
Andzia, mała dziewczynka, do tej pory prowadziła wspaniałe życie. Od pół roku natomiast jej życie nie wygląda tak, jak było kiedyś. Po stracie ojca dziewczynka tęskni za nim oraz tymi zwykłymi momentami w ciągu dnia, które sprowadzały do domu normalność. Długie rozmowy przy stole, gra w chińczyka, ulubiony brzoskwiniowy sernik i spacery do parku, gdzie tata uczył ją piękna przyrody. Andzia szczerze za tym tęskni i każdego dnia zmierza się z tym cierpieniem. Aby sobie jednak z tym poradzić, ma przy sobie dobrego kolegę, Jeremiasza, oraz tajemnicę, którą niegdyś powierzył jej ukochany tata.
Poznaj 5 pięknych cytatów z książki
1#
Mama mówi, że zostało za dużo wspomnień. I nie da się ich ani odkurzyć, ani wytrzepać.
2#
- Kiedyś mówiłaś, że wspomnienia bolą.
- Bo to prawda- zamyśliła się mama.- Ale nie powiedziałam ci najważniejszego. One także cieszą. Przypominają nam, kim jesteśmy i co się zdarzyło w naszym życiu.
3#
Dorośli powinni wiedzieć, co można zatrzymać na dłużej, a z czym trzeba się rozstać.
4#
Andzia chciała im szczerze wyznać, jak jest źle, kiedy nie można płakać. Kiedy łzy rozlewają się w środku i zostają tam już na zawsze.
5#
Zasmucasz mnie - powiedziała mama i Andzia czuła mocny skurcz w gardle. Jakby coś w nim chciało zapłakać, ale powstrzymało się w ostatniej chwili(…) a ty zasmucasz mnie - babcia spojrzała znacząco na zaskoczoną mamę(…) - Obu Wam jest teraz trudno i źle.
