Nawet nie wiesz ile radości daje mi to, że po prostu jesteś!
Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.
I w tym momencie mojego życia wiem,
że trzeba się nauczyć odchodzić. Nie tylko od ludzi. Szanuj się na tyle, by odejść od wszystkiego, co Ci nie służy, co Cię nie rozwija i co nie daje Ci szczęścia. Czasem po to, by kolejny raz dostać po mordzie, a czasem po to, by znaleźć na ziemi swoje małe niebo.
W chwilach, gdy człowiek potrzebuje obecności drugiej osoby zazwyczaj pozostaje sam.
Istnieje na świecie tylko jeden człowiek,
którego naprawdę pokochasz. Reszta to tylko zauroczenia i życiowe błędy.
Weź głęboki oddech. To tylko zły dzień, a nie złe życie.
Cokolwiek jest w grobie śmiało pewne oraz w prawie miłości prawe, nie zaszkodzi, nie zaszkodzi, nie zaszkodzi żadnym czasom, żadnym okolicznościom, żadnym przeciwnościom, jeżeli tylko jest męstwo w duchu, by to bronić, i wytrzymałość w sercu, by dla tego cierpieć.
Jej usta mówiły, że ją to nie obchodzi, ale jej oczy opowiadały zupełnie inną historię.
Bądź z kimś kto lubi Twoje szaleństwo a nie zmusza Cię do normalności.
Wszechświat jest nie tylko dziwniejszy, niż sobie wyobrażamy. Wszechświat jest dziwniejszy, niż potrafimy sobie wyobrazić.
