Ten niezręczny moment, gdy kogoś pocieszasz, a sam jesteś w gorszej sytuacji niż on.
Wielkość dobrego dzieła zależy od stopnia miłości, z jakim jest wykonane, nie od samego faktu jego wykonania.
W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.
Za każdym razem, kiedy zamykasz oczy w obliczu niezgody, umarzasz część swojej wolności, a otwierając je na to, co niezrozumiałe, przywracasz pokój swojej duszy.
Tak to się zaczyna. Spoglądasz na kogoś, kogo nie widziałeś nigdy przedtem i nagle go rozpoznajesz. To wszystko. Po prostu go rozpoznajesz. Tak to się zaczyna.
W mądrości jest siła, w pokorze – jej udział. Ten, kto potrafi mądrze korzystać z mądrości, jest pokorny. Ten, kto jest naprawdę pokorny, posiada mądrość.
Może i nie mam wszystkiego, ale kocham i doceniam to, co mam. Każdą z dobrych rzeczy traktuję jak wygraną na loterii.
Szczęście nie polega na tym, że robimy zawsze co chcemy, ale że zawsze chcemy to, co robimy
Życie, jeżeli dobrze je wykorzystasz, jest długie. Ale jeśli je marnujesz chwytając się tego co najgorsze, wydaje się ci krótkie i okazuje się ono takie, nie dlatego, że jest krótkie, ale ponieważ nie korzystasz z niego jak powinieneś.
Mechanizmy ochronne zapomnienia chętnie przyjmują strukturę labiryntu.
