Życie to nie jest czekanie, aż burza minie… To nauka, jak tańczyć w deszczu.
Możesz pamiętać piękną twarz przez wiele dni, ale piękną duszę zapamiętasz na całe życie.
Żaden pociąg nie dogoni straconego czasu.
Ludzie zapomną o tym, co powiedziałeś, ludzie zapomną
o tym, czego dokonałeś, ale ludzie nigdy nie zapomną tego,
jak dzięki tobie się czuli.
Dojrzałam, kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że nie każda sytuacja wymaga reakcji. Czasem musisz zostawić ludzi robiących ten cały syf dookoła siebie.
Nie ma nic pewnego na tym świecie. Więc, skoro i tak nie ma pewności, to niechaj już wolę ryzykować, bo nie życie jest najważniejsze, ale to, jak je przezywamy.
Trudno pogodzić się z faktem,
że ktoś, kto był dla Ciebie cały światem, staje się nagle całkowicie obojętny.
Nie patrz wstecz, bo serce zatęskni i znowu zaczniesz żyć przeszłością.
Życie jest jak pudełko czekoladek. Nigdy nie wiesz, co ci się trafi. Możesz dostać mleczny pralinek lub gorzką wiśniówkę. Co jednak najważniejsze, nawet najgorzka czekolada może być słodka w smaku, jeśli nauczysz się ją doceniać.
Odwracamy się od tych, którzy w potrzebie o nas zapominają. Ale nigdy nie zapominamy o tych, którzy byli z nami, gdyśmy byli w potrzebie. Pamięć ludzka jest tak ułomna i niewdzięczna, że zawsze o tych pierwszych pamięta najdłużej.
