Czasem najtrudniej jest postawić kropkę. Nadużywamy wtedy przecinków, chcąc przedłużyć to, co w rzeczywistości już dawno powinno mieć swój koniec.
Życie to nie jest czekanie, aż burza minie… To nauka, jak tańczyć w deszczu.
Użalanie się nad swoim losem nie rozwiąże twoich problemów. Sprawi tylko, że ludzie będą Ci współczuć a uwierz mi nie ma nic gorszego niż współczucie i litość.
Nigdy nie zapominaj 3 typów ludzi w swoim życiu:
1. Tych, którzy pomogli Ci w trudnych chwilach.
2. Tych, którzy Cię w nich zostawili.
3. Tych, którzy Cię w nie wpakowali.
Myślę, że ci najsmutniejsi ludzie zawsze
najbardziej starają się rozweselać innych.
Bo wiedzą jak to jest gdy czujesz się
kompletnie bezwartościowy. I nie chcą
by nikt inny czuł się podobnie.
Ale śmierć dzieci zawsze jest szczególnie wstrząsająca.
A przecież oboje wyobrażali to sobie inaczej, wyobrażali sobie, że będą inni niż te wszystkie pary, które widywali na weselach i pogrzebach. Zmęczone sobą. Wkurzone. Mające siebie dość. Nie, on miał być jej, a ona miała być jego. Mieli się wygłupiać, mieli kpić z życia. Przecież czuli się ze sobą tak dobrze. Przecież się lubili.
Bo jak z Tobą rozmawiam to czasami mnie denerwujesz, ale jak z Tobą nie rozmawiam to mnie denerwują wszyscy inni.
Tylko dwie rzeczy możemy dać naszym dzieciom: jedna to korzenie, druga to skrzydła. I to jest prawdziwe szczęście, które człowiek może posiadać i przekazać dalej.
Podobno jeśli ludzie są sobie pisani to prędzej czy później i tak na siebie trafią.
