Mądrość o czasie - Janusz Korczak

 Ludzie są na tyle szczęśliwi, na ile sami sobie na to pozwalają.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Po prostu nie biegaj za ludźmi, nie muszą Cię lubić. Ci, którzy pasują do Ciebie znajdą Cię i zostaną.

 Danger is a beautiful thing when it is purposefully sought out.

 Kto z siebie bestię uczynił, uwalnia się od bólu bycia człowiekiem.

 Moją głupotą było to, że byłam gotowa
przepłynąć ocean dla kogoś, kto dla
mnie nie przeskoczyłby nawet kałuży.

 Nie zdajemy sobie sprawy z piękna życia, dopóki nie spotkamy drugiej osoby. Chociaż ziemia jest pełna nieba, dopiero kiedy dzielimy je z innymi, zauważamy jak są wyjątkowe.

 Ona właśnie taka była, ogrzewała wszystko naokoło siebie, a sama się wypalała.

 Człowiek, który nie zna ani radości, ani bólu, nie zna niczego. Nie jest mądry, jest martwy. Umierał powolutku zanim się urodził.

 Jej usta mówiły, że ją to nie obchodzi, ale jej oczy opowiadały zupełnie inną historię.