Wizja rzeczywistości według Henryka Sienkiewicza

 Są ludzie, którzy zasługują na wiele, a nie oczekują niczego w zamian. Są też tacy, dla których robimy wszystko, mimo że na to nie zasługują, a dla nich to i tak za mało.

 Każdy popełnia błędy, ale najważniejsze to je dostrzec, spróbować naprawić i nigdy
ich nie powtarzać.

 Najgorszy moment przychodzi wtedy, kiedy uzmysławiasz sobie, jak bardzo wszystko nie jest okej. Jak bardzo okłamujesz samą siebie, jak bardzo nie chcesz widzieć tego co się dzieje w okół. Jak przekłamujesz wszystkie fakty i sprowadzasz je do wersji wygodnej. Żeby tylko nie bolało, żeby tylko nie myśleć. I ogarnia Cię niespotykana samotność, otępienie. Nie możesz z nikim o tym pogadać, nie możesz nawet wyjść na papierosa i o tym pomilczeć. Jesteś sam ze sobą i tym co zjada Cię od środka.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść do przodu.

 Czasami spotykamy personę, której nie potrafimy zapomnieć, nawet jeśli na to byśmy chcieli. Są takie osoby, które z zostają w duszy na zawsze. Wpływają na nią jak na rzekę, której nie da się cofnąć z powrotem do źródła.

 Niektóre dni są takie, że człowiek wręcz pragnie przeskoczyć do następnego dnia, nie zdając sobie sprawy, że każdy dzień jest unikalny i niepowtarzalny. Trudno go docenić, kiedy jest ciężki, ale później okazuje się, że właśnie takie dni nas kształtują.

 Niejednokrotnie milczenie głębiej przemawia do świadomości i serca, niż najbardziej wymyślne słowo - Otóż bowiem, kiedy milczymy, nawet jeśli w ouradach jesteśmy nieszanowani - czynimy swe miejsce szanowane i potężne

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Nie musisz mieć w życiu wszystkiego. Wystarczy, że masz osobę, która jest dla Ciebie wszystkim.

 Zmieniasz się z dwóch powodów: albo nauczyłaś się już wystarczająco dużo, albo zostałaś wystarczająco zraniona, aby dokonać zmiany...