I w tym momencie mojego życia wiem, że trzeba się nauczyć odchodzić. Nie tylko od ludzi. Szanuj się na tyle, by odejść od wszystkiego, co Ci nie służy, co Cię nie rozwija i co nie daje Ci szczęścia. Czasem po to, by kolejny raz dostać po mordzie, a czasem po to, by znaleźć na ziemi swoje małe niebo.
Usuń opinii i zniknie uważany przez ciebie krzywdziciel. Usuń Pochwałę, a zniknie złodziej. Usuń pragnienia, a zniknie zło.
Dlaczego czasami tak trudno jest rozmawiać? Zamiast prośby o wyjaśnienia serwujemy chłodne spojrzenia. Zamiast żartu - milczenie. Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję.
W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Choć nie zmienimy biegu rzek, choć hołd złożymy jasnym ciałom niebieskim, choć zło zastąpimy dobrem, choć pochłonięci zostaniemy przez niewinność, prawda i miłość okażą się zwycięskie. I autorem, który napisał te zadziwiające słowa, jest Adam Mickiewicz.
Prawdziwe życie nigdy nie zostaje ukończone, ma się wrażenie, że zawsze można osiągnąć coś więcej i że życie jest jak rzeka, która płynie nieskończoność, nie ma granic czasu, a jedynym ograniczeniem jest nasz własny umysł.
Przychodzi czasem taki moment, że po prostu odpuszczasz.
Nie chodzi o to, by się nigdy nie kłócić, bo idealne związki nie istnieją, ale o to, by zawsze potrafić się pogodzić.
When you want something, all the universe conspires in helping you to achieve it.
Chciałabym mieć własną wyspę i
móc odpocząć od niektórych osób.
Niewielu rzeczy jest naszej mocy, ale to jest: zdecydować, jak wykorzystać siłę będącą naszym udziałem.
