Filozofia życia według Elberta Hubbarda

 Dojrzałość to umiejętność istnienia w nieistniejącym porządku, nie korzystając z bólu, żeby podtrzymywać twoją strategię przetrwania.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Nie ma takiego drobiazgu, który by nie miał jakiegoś ciężaru i znaczenia, a szczęście nasze zależy więcej od składu drobnych okoliczności, które zwykle nie zasługują na uwagę, niż od wielkich i poważnych zdarzeń, które przyciągają całą naszą uwagę.

 Śmierć i miłość wydają się przeciwnościami, ale są jednością. Bez miłości nie ma życia, bez śmierci nie ma miłości.

 To bardzo dziwne, a jednocześnie niezwykle piękne, ale naprawdę można kochać kogoś przez całe życie. Niezależnie od tego, jak daleko znajduje się ukochana osoba. Jej wspomnienie zawsze nosi się w sercu...

 Dokonywanie wielkich zmian
zawsze wydaje się straszne.

Ale wiesz co jest straszniejsze?

Żal, że się czegoś nie zrobiło.

 Życie jest po to, by je przeżyć, a jeśli od rana do nocy żyjesz tak, jak chcesz, to jest to sens życia. Jeżeli robisz coś całym swoim sercem, potrafisz się cieszyć prostymi rzeczami, nie zastanawiasz się nad sensem życia.

 Nigdy nie baw się uczuciami drugiej osoby, bo w życiu za to kiedyś zapłacisz.

 Życie jest jedno i trzeba je godnie przeżyć i w zgodzie ze sobą.

 Cytat to cytat.