Twoje ego tak się rozrosło, że ci przesłania świat.

 Widzimy świat nie takim, jakim jest, ale takim, jakimi jesteśmy. Nasze postrzeganie jest naszym oknem na świat, ale pamiętajmy, że okno można otworzyć, zamknąć, wyczyścić czy nawet zasłonić. To, jak go używamy, zależy tylko od nas.

 Dziwnie jest zorganizowany ten świat. Za mało w nim radości, za dużo ironii.

 Nie ma niczego, co by mogło przekroczyć świat, ale jest coś, co może go równoważyć - człowiek. Życie i śmierć są wielkimi sprawami, a człowiek jest równie wielki.

 Nie układam bukiet, zbierając rozproszone kwiaty, tylko szukam kwiatów w zależności od bukietu.

 Nasze życie to coś więcej, niż tylko nasza planeta. Świat to przede wszystkim ludzkość, to my wszyscy. Musimy troszczyć się o naszą planetę, bo to nasz jedyny dom.

 Świat nie jest ani dobry, ani zły, ani prawdziwy, ani fałszywy; istnieje po prostu. Te ostatnie prawdy to nasze.

 Widziałem, że nie ma nic stałego na świecie; wszystko przemija, wszystko się starzeje, wszystko ginie. Widziałem, że nawet najsilniejszy człowiek na świecie jest słaby, bo jest śmiertelny.

 Nie ma na świecie takiej rzeczy, której by człowiek nie mógł znieść, jeśli tylko zrozumie, że to on sam, a nie sytuacja, wpływa na jego emocje. Nie pozwól, żeby twoje problemy ukształtowały twój świat. Pamiętaj, że jest to tylko twoja reakcja na te problemy, które naprawdę się liczą.

 Ten świat to jedna wielka kupa gówna; im więcej mu się przypatruję, tym gorzej wygląda.

 Dopóki człowiek nie narusza praw natury, nie narusza praw państwa. Nie ma prywatnej moralności, zasada ta jest po prostu idiotyzmem. Równie dobrze moglibyśmy mówić o prywatnej chemii czy prywatnej matematyce.