Na świecie nie ma niczego - wartości czy człowieka - ...

 Świat znikał w wielkim wirze, a on nie był już jego częścią; kolory pochłaniała czerń.

 Świat jest ogromną fabryką, która produkuje cierpienie, cierpienie jest jego pięknem, powodem jego istnienia: musi się wydawać dobrze zorganizowane, aby było tolerowane.

 Świat jest jak książka i ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę. Każdy nowy kraj, miasto, osoba, to nowy rozdział do odkrycia.

 Nieustannie próbujemy zrozumieć świat, którego nie jesteśmy w stanie pojąć w swojej całości. Nic nie jest niezmienne, wszystko podlega ciągłym zmianom, a to, co wydawało nam się pewne i niewzruszone, nagle okazuje się być tylko złudzeniem.

 Nie ma w świecie czegoś takiego, co nazywamy zasługą; są tylko fakty, a ich ocena leży w nas, samych ludziach.

 Żyjemy tylko po to, aby odkrywać piękno. Cała reszta jest po prostu formą oczekiwania.

 W głębi duszy człowiek jest samotny. Świat jest dla nas jak wielki las, który według własnej uznania i fantazji, musimy odtworzyć w świadomości.

 Słowa to tępe instrumenty, lepiej przystosowane do zabijania niż do pojmowania świata.

 Świat jest zły i jeszcze mu się to ułatwia.

 Świat jest księgą, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.