Świat jest pełen szczegółów, od których zaczynają się historie.

 Nie jest dobrze jechać, czując urazę do mijanego świata.

 Świat jak mydlana bania,
na słomce wisząc Bożej,
drży, chwieje się i kłania,
kręcąc się w barwach zorzy.

 Jest jedno tylko miejsce, gdzie czas umiera przed śmiercią człowieka - jest nim świat. Świat nie ma końca. Świat nie wie, co to jest czas.

 Na tym świecie nie ma sprawiedliwości, kochanie.

 Nie stworzono świata, aby mógł być doskonały, ale żeby mógł nieustannie ewoluować w kierunku doskonałości.

 Świat nie jest ani dobry, ani zły, ani prawdziwy, ani fałszywy. Te cechy ma przede wszystkim nasza mina, kiedy patrzymy na świat. Nastrój nasz nadaje światu różne maski, a niektóre z nich są naprawdę zabawne.

 Świat jest jak ogromna księga, w której każdy liść, kwiat, zwierzę, góra, rzeka, ocean to kolejne zdania, strony, rozdziały tej nieskończonej opowieści. Błąkając się po świecie, czytamy tę historię, uczymy się jej i jej nie kończymy.

 Fascynujący jest ten nieskończony i tajemniczy świat. Oddziałując na siebie w niewyobrażalny sposób, elementy tworzą złożone wzory i kształtują życie. Wszystko jest ze sobą powiązane, wszystko się wpływa.

 Kiedy człowiek uświadamia sobie, względem jak ogromnego i niezrozumiałego świata jest tak niewielki, to przypomina mu to o skromności.

 Edukacja to najpotężniejsza broń, którą można użyć, aby zmienić świat.