Refleksja o świecie
Wiem, że nic nie wiem. To, co wiem, to jedynie kropla. To, czego nie wiem, to wielki ocean.
Cytat mówi o ogromie nieznanej nam wiedzy w porównaniu do tej, którą już posiadamy. Autorem jest Sokrates.
Świat nie składa się z atomów, lecz z opowieści. Słowo zmienia universum, ponieważ to, co widzimy, zależy od tego, jak patrzymy. Kiedy patrzymy inaczej, widzimy inny świat.
Nie można zrozumieć świata, jeśli nie rozumie się, co jest prawdą. Nie można zrozumieć prawdy, jeśli nie zna się świata.
Istnieje tylko jeden kąt wszechświata, który zdołasz na pewno ulepszyć, a jest nim twoje własne ja. Nie masz pewności co do reszty, ale na to masz całkowite moce. Spróbuj wiec doskonalić rudamente na tyle, aby cały wszechświat mógł być z tego powodu dumni.
Zrozumienie świata nie polega na przetwarzaniu kił pikseli przez nasze oczy, ale na zinterpretowaniu i zrozumieniu kruchych sygnałów, które otrzymuje nasz umysł.
Nie jesteśmy dane, by zobaczyć świat jak on jest, ale byśmy zobaczyli go tak, jak sami jesteśmy konstytuowani. Każdy z nas patrzy na ten sam świat, ale każdy inaczej go widzi.
Świat to książka, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jeden rozdział.
Nie ma w świecie czegoś takiego, co nazywamy zasługą; są tylko fakty, a ich ocena leży w nas, samych ludziach.
Świat jest jak książka, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę. Zrozumieć ten świat, jego tajemnice i różnorodność, trzeba otworzyć kolejne rozdziały.
Obserwacja, to najważniejszy klucz do zrozumienia świata. Obserwując uważnie, zyskujemy głębsze zrozumienie natury rzeczy i otaczającej nas rzeczywistości.
Każdy z nas ma jakiś ulubiony kraj, który nieustannie odwiedza w swojej wyobraźni. Ja, choć jestem kosmopolitą i cały świat uważam za swój dom, najchętniej wracam myślami do Tybetu.