Poezja to świat na zapleczu świata. I jest piękny.
Tylko wtedy, gdy podchodzimy do natury z hołdem i miłością, jednoczymy się z nią i docieramy do jej prawdziwego cudu.
Świat ma zawsze dobre intencje.
Świat jest piłką, którą bawią się ludzie. Jedni kopią, inni łapią, jeszcze inni nurkują za nią. Ale dopiero, gdy uda nam się piłkę złapać do rąk, dopiero wtedy zrozumiemy, jak piękna jest ta gra.
Po staremu zjeżony na cały świat, czuł się w tym stanie ducha bardzo swojsko.
Świat nie jest ani dobry, ani zły, ani prawdziwy, ani fałszywy; istnieje po prostu. Te ostatnie prawdy to nasze.
Zbyt wiele ludzi nie zrozumiało, że prawdziwy pokój musi obecny wewnątrz nas, a nie po prostu między narodami i ludźmi.
Dopóki nie uczynimy postępów w zrozumieniu, jak jesteśmy połączeni jako jedno ludzkość żyjąca na tej jednej planecie, nie będzie pokoju w świecie. Pokój zaczyna się od nas samych.
Świat jest księgą, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.
To wierutne kłamstwo, że wyprawa dookoła świata jest wypełniona nieustanną akcją.
