Świat jak mydlana bania,
na słomce wisząc Bożej,
drży, chwieje się i kłania,
kręcąc się w barwach zorzy.
Czy jestem częścią tego świata, czy może to świat jest częścią mnie? Czy powinienem dostosowywać się do niego, czy to świat powinien dostosowywać się do mnie?
Świat, który widzimy na co dzień, to nie jest prawdziwy świat, jest tylko jego obraz, który tworzymy w naszej świadomości i który możemy dowolnie kreować.
Niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwość.
Granice mojego języka
wyznaczają granice mojego świata.
Nie ma na świecie takiej rzeczy, której by człowiek nie mógł znieść, jeśli tylko zrozumie, że to on sam, a nie sytuacja, wpływa na jego emocje. Nie pozwól, żeby twoje problemy ukształtowały twój świat. Pamiętaj, że jest to tylko twoja reakcja na te problemy, które naprawdę się liczą.
Wszystko przemija, świat jest jak kropla rosy. Ale ja mimo wszystko wierzę w wspaniałość istnienia.
Czy celem naszych zmagań nie jest ostatecznie znalezienie świata, którego pełnia objawia się w każdej rzeczy, a jednak zawsze pozostaje poza nami, nieosiągalna?
Nie stworzono świata, aby mógł być doskonały, ale żeby mógł nieustannie ewoluować w kierunku doskonałości.
Świat istnieje, bo go rozdyma strumień idących na śmierć ludzi, jak krew tętnicę.
