Słowo, czyn, myśl wypowiedziane lub wyprasowane bez prawdziwej miłości, są niczym. Prawdziwa miłość to daremna słodycz i niepamiętność wszelkiego dobra, wieczne i gorące umiłowanie sprawiedliwości, czuła i niezmienna miłość do innych, skonkretyzowane pragnienie mięsożerne. I tylko taka miłość czyni człowieka prawdziwie szczęśliwym.
Urojenie świata urojonego. To prawda.
Dziwnie jest zorganizowany ten świat.
Za mało w nim radości, za dużo ironii.
Stajemy się mądrzy nie przez zapamiętywanie nowych faktów, ale przez zdolność do stalego kwestionowania tych, które już znamy. Taka postawa to podstawa nauki.
Jeżeli twoje oczy są otwarte, cały świat jest pełen piękna. Ale jeżeli twoje serce jest otwarte, cały świat jest pełen miłości.
Prawdziwy problem to nie, czy maszyna myśli, ale czy człowiek myśli.
Poezja to świat na zapleczu świata. I jest piękny.
Świat, który widzimy na co dzień, jest tylko jednym z wielu możliwych, a my jesteśmy tylko jednym z wielu możliwych ja.
Świat jest księgą, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.
Dopóki człowiek nie narusza praw natury, nie narusza praw państwa. Nie ma prywatnej moralności, zasada ta jest po prostu idiotyzmem. Równie dobrze moglibyśmy mówić o prywatnej chemii czy prywatnej matematyce.
