Istnieją tylko dwa dni w roku, kiedy nie możemy nic zrobić. Jeden nazywa się wczoraj, a drugi jutro. Dlatego dzisiaj jest idealnym dniem do miłości, do wiary, do marzenia, do walki, do żywienia nadziei.
Wyobraź sobie, że życie to rower, aby zachować równowagę, musisz jechać naprzód.
Nie ma na świecie takiego widoku, który nie byłby piękniejszy o świcie. Świt to obietnica nowego dnia, to nadzieja i poczęcie wszelkich możliwości.
Czanajemy wartości dopiero wtedy, gdy świata nie ma. I od prawie stu lat nie ma go po prostu. Fantomatyczna, jak uciszone marzenie tęsknota, strzępi na dnie duszy. I cała tajemnica zostaje na zawsze bez słów, osobna.
Świat nie jest z góry dany: jest zależny od naszego sposobu widzenia, naszych pragnień, naszych lęków. To my go tworzymy, a naszym narzędziem jest język, którym posługujemy się na co dzień i który jest nam dane przez kulturę.
Nie jesteśmy na tym świecie, aby zrozumieć świat, ale aby zgłębić siebie i nauczyć się go doświadczać bez strachu. Rozumienie siebie to rozumienie świata.
Nie należy myśleć, że świat jest jedynie zbiorem obiektów, które do nas należą. Świat jest wielkim domem, w którym wszyscy jesteśmy gośćmi, a gość powinien dbać o dom, w którym mieszka.
Nie można zrozumieć świata tylko przez naukę. Nauka jest wyłącznie jednym ze środków poznania świata. Wszystko, co w ludziach jest prawdziwe, piękne, dobre, wszystko to jest również nauką… ale tylko jednym ze środków do poznania świata.
Spojrzenie na świat, to zawsze spojrzenie na siebie. A więc, jeżeli chcesz odmienić świat, zacznij od siebie.
Świat trzepocze niczym skrzydełka owadów...
