Świat nie jest w miejscu, gdzie żyjesz, ale skórą, którą odrzucasz w chwili śmierci; osobistość jest łupiną bez wartości.
Ten kto potrafi poskromić swoje serce, potrafi podbić cały świat.
Świat jest księgą, i Ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę. Życie jest podróżą i każdy z nas jest podróżnikiem na własnej mapie losu.
Świat jest jak książka i ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.
Polityka zamieni się w kicz, miłość w pornografię, muzyka w hałas, sport w prostytucję, religia w naukę, nauka w wiarę.
Żyjemy jednak w świecie rozczarowań, gryp i reumatyzmów.
W raju wybuchła bomba.
Świat jest zły i jeszcze mu się to ułatwia.
Jakie to prostoduszne, wbrew regułom logiki uważać świat, ten mały zakątek, za centrum całości i jeszcze z dodatkiem wiecznie trwałym, podobno po katolicku, co by miał być próżnowaniem Boga, gdyby był autorem.
Czy celem naszych zmagań nie jest ostatecznie znalezienie świata, którego pełnia objawia się w każdej rzeczy, a jednak zawsze pozostaje poza nami, nieosiągalna?
