Świat jest pełen piękna, które jest niezauważane przez tych, którzy nie patrzą wystarczająco głęboko, dostrzegając jedynie powierzchowność i atomy, a nie prawdziwe istoty.
Popioły umarłego świata niesione tu i tam przez posępny, ziemski wiatr.
Są takie dni, że najbardziej oczywiste rzeczy wydają się całkowicie zagmatwane.
Świat jest piękny i zatracająco przerażający zarazem. To miejsce, gdzie miłość kwitnie obok gniewu, a pokój jest niemal niewidzialny w cieniu konfliktów. Jesteśmy zarówno twórcami jak i ofiarami tego zdumiewającego kosmosu.
Wyobraźnia to ludzka przestrzeń, gdzie stoi, lśni i trwa świat. Bez niej, świat byłby tu i teraz, a nie wszędzie i zawsze.
To, co widzimy, patrząc na świat zależy głównie od tego, co znamy, co umiemy, co czyni nas do tym podobnymi.
Wszystko, co naprawdę chcemy zrozumieć, powinniśmy umieć objaśnić dziecku. Twój świat to coś, co tworzysz sam dla siebie. Świat jest piękny tylko dla tych, którzy potrafią go zobaczyć takim, jakim jest naprawdę.
Świat jest złudzeniem, rzeczywistością jest tylko nasze spojrzenie na niego
Świat nie składa się z rzeczy, ale z zadań.
Społeczność światowa działa jak człowiek, który miałby zintegrować swoją osobowość, posiadający siebie i ogarniający wszystko swoją świadomością, do tego stopnia, że stałby się sam dla siebie mikrokosmosem, czyli odbiciem makrokosmosu. Ten ogromny organizm ludzkości jest w stanie przyswoić sobie dowolną ilość informacji, niezależnie od tego, jak bardzo skomplikowany jest ten problem. Jest to możliwe dzięki niezwykle rozbudowanym i precyzyjnie zorganizowanym systemom komunikacji.
